~ Yağmur Damlaları.

Etkin Üye Mesaj Sayısı : 142 Kayıt tarihi : 02/02/10

“Yağmurda dansediyor , bir peri kızı gibi..
Islak sokakta , herkesin aksine yavaş adımlarla , yağmuru hissedebiliyor. Her yağmur damlası onun sıcak tenine düşmek için yarışıyor , ılık ; rutubetli nefesi yağmur kokusuna karışıyor. Kendini ilk teslim edişi değil .. Saçları ıslanıyor , kendini koruyamıyor. Yavaşça esen rüzgarla damlalar yanaklarına vuruyor. Yağmurla birlikte ağlıyor.Islak caddede , alacakaranlıkta görüntüsü parlıyor birikintilerde. Hüzün veren bu şehri seviyor. Üşüyor , üşüyor ama belli etmek istemiyor ; hiçbir zaman kırıldığını kabul etmediği gibi.. Hafifçe titriyor , gri ve kasvetli havaya bakıyor kafasını kaldırıp , damlalar dudaklarını öpüyor onun. Yıllar sonra buluşmuş sevgililerin arzusuyla , o .. Yeterince iyi. Yağmurla dansediyor. Bir peri kızı gibi. ”

“ Geldin..”
“Söz verdiğim gibi..”
Oğlan yavaşça kıza yaklaşıyor , gözleri puslu ; ama hava bütün gizemiyle bunu örtüyor. Yavaşça sarılıyorlar , kız oğlanın kokusunu içine çekiyor .. Hiç unutmadığı bu koku , oğlanın kendine has kokusu. Bir insanın teninin nasıl bu kadar güzel kokabileceğine şaşırıyor kız. Nefesi ufak buhar kümeleri oluşturarak havaya karışıyor. Özlem , oğlanı çok özlediğini fark ediyor. Oğlan kendini tutuyor , içi içini yiyor. Bunca zamandan sonra kızın sadece sözü için mi geldiğini bilmek istiyor.
“Hiç değişmemişsin.”
“Aksine , çok değiştim. Oysa sen aynısın.”
Oğlan cebinden sigarasını çıkarıyor , beyaz ; ince , kağıda sarılı tütünü içmek istiyor. Nikotini hemen hissetmek istiyor çünkü. Titrek bir alevle çakmağı yakmaya çalışıyor , çakmak yağmur damlalarıyla ve rüzgarla savaşıyor. Sonunda sigara yanıyor , ufak , beyaz bir duman çıkarıyor. Oğlan yavaşça kıza yabancı dudaklarına götürüyor sigarasını , derin bir nefesle içine çekiyor. Duman oğlanın ciğerlerini , kalbini , bütün hücrelerini dolduruyor.. Birkaç saniye vücudu dumanla duraksıyor ; daha sonra ince ince dışarı veriyor nefesini. Üflüyor çocuk , kaybetme korkusu olmadan dumanı ciğerlerinden atıyor. Duman yağmur damlalarıyla savaşmaktan korkmuyor , toprak kokulu havaya karışıyor.
“Hala sigara içiyorsun.”
Diyor kız , gözleri sigaranın dumanına takılı halde. İç çekiyor fark etmeden , sebepsizce yorgun hissediyor. Yağmur ona ninni gibi geliyor.
“Hala yağmur.. Nasıl anlatılır bilmiyorum aslında.”
Oğlan dilinin dönmemesine kızıyor ; utanıyor. Aslında bir açıklaması yok diye düşünüyor. ‘Onu birtek ben hissediyorum. Yağmurla olan bağını.. Sebebi olduğumu hiç düşünmemiştim.Sanırım şimdi anlıyorum..’
Yavaş yavaş yağmurda yürüyorlar. Kız titriyor usulca , incecik kıyafetlerinden sızan yağmur damlalarıyla rüzgar , kızın beyaz teninde usulca dolaşıyor.
Oğlan kız üşüsün istemiyor , masumca ona yaklaşıyor. Kolunu kızın beline sarıyor , çekingence. Kızı kendine çekiyor , onu ısıtmak istiyor. Onun olmak istiyor.. Onu kaybetmekten ölesiye korkarken birgün mutlaka olacağını biliyor. Gözlerini sıkıca kırpıyor. Sigarasından bir nefes çekiyor , nikotin iyi hissetmesine yol açıyor.
“Biliyor musun , gitmenden korkmuyorum” diyor kız.
Oğlan tereddüt ediyor , usulca içini kemiriyor bu cümle , sonra ansızın soruveriyor.
“Artık özlemiyor musun beni..?”
Kızın yüzünde hüzünlü tebessüm oluşuyor. Yere eğik kafasını yukarı kaldırıyor , gökyüzüne bakıyor. Bakışları göğü delercesine kararlı , ve göğe sevgiyle bakıyor. Yağmur damlası yanağına düşüyor tekrar , gözlerini kırpıştırıyor ve damlayı siliyor.
“Bir sırrım var , sana söyleyeceğim.”
Oğlan sessiz , kabulleniyor. Adımları hızlı değil , ama asla duraklamıyor. Sadece kabullenmiş biçimde yürüyor. Su birikintilerinde yansımaları hızlı bir şekilde belirip siliniyor. Trafik ışıkları donuk , arabalar yağmurdan dolayı yavaşça ilerliyorlar. Yine de caddeler sessiz , gürültüler bu güzel manzarayı bozmuyor. Yanlarından ufak bir kedi yavrusu geçiyor , kız bütün sevecenliğiyle duruyor yağmurun altında. Kedi miyavlayarak sokuluyor , kalbini ısıtıyor. Oğlan sigarasından bir nefes daha çekiyor. Sanki bu tabloyu içine çekmek istercesine yapıyor bunu. Daha sonra kız yavaşça kucağına alıyor kediyi , incitmekten kokarcasına sarılıyor. Kedi , onlar yürüdükçe ve o ısındıkça mırıldamaya başlıyor.
“Seni sevdi.”
Kız kediye daha sıkı sarılıyor , kedi ise ufak bir şekerleme içinde ; halinden gayet mutlu gözüküyor.
Kız bulduğu kuytu ve sıcak köşeye kediyi bırakıyor , kedi gitmek istemiyor aslında. Ama kız kediyi bırakmak zorunda ; bütün zorundalıklarını yerine getirdiği gibi , terk edilmişlik duygusunu bilmesine rağmen kediyi orda bırakıyor , oğlan üstünü silkeliyor kızın. Sonra tekrar beline sarılıyor ; yürümeye devam ediyorlar.
Kedinin hikayesiyse , başka bir hikayedir. Başka zaman anlatılmalı.

“Ne kadar oldu..?”
Oğlan soruya hazırlıklı , kızın onu kırmak için sormadığını biliyor. ‘Belki de artık saymıyor’ diye düşünüyor.
“1 yıl 6 ay ve 10 gün.”
“Burada olduklarından çok daha az.”
Oğlan anlamıyor. Kızın dalga geçtiğini sanıyor.
Çok fazla yanında olamadığını biliyor , ama asla ondan uzak kalmak istemiyor. Onu başından beri seviyor. En başından beri , o yağmurlu günden beri. Londranın sokakları sadece onun adını fısıldıyor.
“Nasıl..”
“Sana bir sırrım var demiştim. Kendi küçük sırrım , benim için , bizim için.”
Oğlan ufak sırrı merak ediyor. Kızın telaffuz etmemeye söz verdiği adının sürekli beyninde çınladığını söylemekten utanıyor. Zihnini sustursa kalbi sayıklıyor , yine de söylemiyor.
Gerçekten birlikte olacakları gün birbirlerine isimleriyle hitab edeceklerini söylemişti kız , oğlan sigarasından son bir nefes çekiyor , ve o parlak ateşini ayağının altında eziyor.
Köprüye yaklaşıyorlar , tanıştıkları günkü gibi , tahta köprü ıslak ve parlıyor. Etrafta kimse yok , ağaçlar etrafını sarıyor. Ve bulutlar sigaranın dumanıymışçasına ağaçları sarıyor.
Kız gülümsüyor , mutlu. Köprünün tahtalarına dokunuyor.
Oğlan arkasından yürüyor , ikisinin de yere basışları tüy kadar hafif , yeri incitmekten korkarcasına sessiz yürüyorlar.
Kız bir şarkı mırıldanıyor , yumuşak ve masum sesiyle yağmurun sesi birleşince , cennetten inmişçesine bir his kaplıyor havayı. Oğlan iç çekiyor. Ve kararlı bir şekilde kızın şarkıyı bitirmesini bekliyor. Sonunda yağmur hafifçe azalıyor, kız da şarkısını bitiriyor. Oğlana bakıyor , özlemle. Oğlanda ona bakıyor , her saniye görmek istediği bir tabloya bakar gibi. Sonunda fısıldıyor , ve her şeyi değiştireceğini biliyor.

“Datlie..”

Datlie bir an donuyor , evrenin renginden bir parça gözlerine düşüyor. Sonrada ılık bir damla olarak yere doğru akıyor.. Usulca ; kısık bir sesle ama belki çığlıklara bedel sözcükler dökülüyor ağzından.. Küçük sırrını paylaşıyor oğlanla..

“Seninle tanıştığım gün , yağmur yağıyordu usulca. Ilık bir yağmur. Gidiş gelişlerinde.. Her burada oluşunda yağmur yağardı. Ve , ne zaman olmayacağını , dayanamayacağımı düşündüğümde ve yeni bir ağlama kriziyle uyandığımda güne ; yağmur daha da şiddetli yağardı. Bu kasvetli şehir hep seni hatırlattı bana. Bende yağmura alıştım ; kendime özel uyuşturucummuş gibi. Asla kaçmadım bütün gücüyle yağarken ; çünkü o sen kokuyordu. O seni hatırlatıyordu ve acımı hafifletiyordu. Senin hatıran oydu bana , her zaman.. Her
Zaman sendin. Ve yağmurun her dokunuşu.. Seni hissettim , Steven. Yemin ederim en çok seni hissettim..”

Steven gözlerini gezdiriyor Datlie’nin üstünde. ‘Ne kadar güzel..’ diye düşünüyor. Onu ne kadar istediğini kendi bile ölçemiyor. Onun ağzından adını duymuş olmak.. Bozulmayacak sonsuz bir söz verdiklerini biliyor. Asla , hiçbir zaman sonsuza dek bekleyeceklerini söylememişlerdi. Ve asla ; gerçekten birbirlerinin olacaklarını düşünmemişlerdi ama şimdi ..
Datlie , yutkunamıyor. Steven’ın dudaklarının soğuktan mı yoksa tutkudan mı kızarmış olduğunu sormak istiyor ona. Bütün muzipliğiyle ; terbiyeli olmak istemiyor çünkü, bir önemi yokmuş gibi.
Koyu lacivert bir çift göze bakıyor olmak bile ona yetiyor , gittikçe koyulan bir lacivert. Datlie artık tutkudan olduğunu biliyor.
Steven yaklaşıyor kıza , her filmdeki rutinlerden çok farklı.. Hissedebiliyor olmak ; yaşıyor. Yaşadığını hissediyor ilk kez ve bu sefer sona ermeyeceğini bilmek onu rahatlatıyor.
Kendi dudakları soğuk ama onun dudaklarına değdiğinde çok sıcak olduğunu fark ediyor. Bir an nefes alamadığını fark ediyor ama anı bozmasına izin vermeyecek. Önce öylece duruyor , varlığına alışmak zaman alıyor. Sonra yavaşça tutkuya esir olmanın kelime anlamını öğreniyor. Bu , onların ilk öpücüğü değil. Ama her zaman ilk seferki hissi veriyor.

Düzensiz nefeslerinin buğusu havaya karışırken , birbirlerinin tadıyla dolu olmak uçuruyor onları.
Steven yavaşça kollarını beline sarıyor Datlie’nin , ve en masum anında kendine çekiyor. Kıyafetinin , teninin ardındaki kalbinin atışlarını hissedebilirmiş gibi geliyor ona. Ve yumuşak dudaklarının her dokunuşuyla ürperiyor yeniden.
Kızsa kendini sonsuz bir şarkıya bırakmış gibi öpüyor Steven’ı , son damlasına kadar hissedebilmek için. Kollarını boynuna doluyor , ve gözlerini açıyor ondan ayrılıp yavaşça.
Derin bir nefes alıyor ikiside , aynı havayı paylaşmanın mutluluğu içinde.
Datlie gülümsüyor , artık birlikte olduklarını düşünerek. Az önce sonsuz bir söz verdiklerini biliyor . Kendilerinden çok daha büyük bir yemin.
Korkması gerek ama korkmuyor , gözlerinin içine bakmaya devam ediyor Steven’ın.
O da saçlarını okşuyor onun. Bu anı dondurduklarının farkındalar. Ama zamanları var.
Yağmurun altında danseder gibi , bir peri kızı.
Onların hikayesinin de mutlu sonu buydu. Sonrasıysa , başka bir hikayedir.
Başka zaman anlatılmalı.

~ Yağmur Damlaları. 9pt4c0

Konu: Geri: ~ Yağmur Damlaları. Salı Şub. 02, 2010 5:49 pm

Vay canına..
Bu..
Heeyi,çok beğendim.
Senin yazılarını hep beğenirim zaten ama bu çok..
Huzur verici olmuş Hazal.
Çok güzel gerçekten.
Sakin,huzurlu bi yazı.
Tebrik ederim.
Harika.
Ellerine sağlık.
Ve paylaştığın için teşekkürler.

Etkin Üye Mesaj Sayısı : 142 Kayıt tarihi : 02/02/10

Yımyımyım ,
Derya okumuş.
Teşekkür ederim,
Vurucu hüzünler yazmaktansa biraz huzur yazmaya çalışıyorum..
Tam oturmuyor ama olacak gibi , neyse..
Sağol bitanem tekrar. ~ Yağmur Damlaları. 818580

Konu: Geri: ~ Yağmur Damlaları. Salı Şub. 02, 2010 7:13 pm

Heyziill..
Tarzin degismis, durust olmam gerekirse bu eski yazilarin kadar kalbimden çarpmadi beni
Için degismis bir seyler degismis sende

Kedili bölümü çok sicak buldum(:

"Sonrasıysa , başka bir hikayedir.
Başka zaman anlatılmalı."

Sonuysa gerçekten hosuma gitti. ~ Yağmur Damlaları. 648606

Ellerine saglik. :}

Etkin Üye Mesaj Sayısı : 142 Kayıt tarihi : 02/02/10

İlaydaaa.
Eskisi kadar.. şey.. 'öldük bittik ahanda oha lan ! bu acııı ! ' şeyler yazmamaya çalışıyorum.
Gerçi bunu yazalı bir altı ay olmuştur.
Sakin.. Huzurlu biraz daha.
Evet oraları bende sevdim.
Çok sağol. ~ Yağmur Damlaları. 818580

Konu: Geri: ~ Yağmur Damlaları. Çarş. Şub. 03, 2010 2:28 pm

Ben o halinle sevdim kelimelerini, eger kendini degistirmek istiyorsan tabii ki o senin kararin.. Neyse emegine saglik (:

Etkin Üye Mesaj Sayısı : 142 Kayıt tarihi : 02/02/10

Öyle de yazmaya devam ediyorum tabii.
Değişmek değil.. Değişiklik gibi. ~ Yağmur Damlaları. 879268

Sağol tekrar bebek. (L.

Konu: Geri: ~ Yağmur Damlaları. Çarş. Şub. 03, 2010 7:20 pm

Evet, her neyse. ~ Yağmur Damlaları. 97212

Bir sey degill. ~ Yağmur Damlaları. 648606

Etkin Üye Mesaj Sayısı : 142 Kayıt tarihi : 02/02/10

Timem öyleyse. ~ Yağmur Damlaları. 818580

Etkin Üye Mesaj Sayısı : 131 Kayıt tarihi : 03/02/10

Çok güzeldi..
Gözümün önünde canlandı..
Farklı bir dünyaydı..
Tam da istediğim gibi.. ~ Yağmur Damlaları. 16461

Konu: Geri: ~ Yağmur Damlaları. Cuma Şub. 05, 2010 1:02 am

Kesinlikle çok beğendim!! *-*
Farklı, derin ve öz bir hikaye olmuş.
Ellerine sağlık.. ^^

Etkin Üye Mesaj Sayısı : 142 Kayıt tarihi : 02/02/10

Teşekkür ederim.
En önemlisi bu benim için , zor bir betimleme içinde olabildiğine canlı olması. ^^
-
Çok teşekkür ederim canım.

Konu: Geri: ~ Yağmur Damlaları. C.tesi Şub. 06, 2010 3:26 pm

gerçekten çok güzeldi,
özellikle de sonunu çok sevdim^^

Etkin Üye Mesaj Sayısı : 142 Kayıt tarihi : 02/02/10

Beğenmene çok sevindiim!
İlk defa böyle bi'şey deniyorum çünkü.
Yoksa yazılarım her zaman.. Acıtır benim. Birtek beni de değil.
Neyse'm v.v
Sağol tekrar ve tekrar.