Bu hikaye taa derinlerimden geliyor,içimin acısı ve göz yaşlarımın ardından parmaklarım klavyeye uzandı ve bunlar çıktı,benden çok fazla şey taşıyor bu yüzden,biraz günümüz kitaplarından etkilenmeyle çıktı bazı şeyler,biraz da kendi kurgumla harmanladım:
Ve tabii ki;Vazgeçilmez karekterim Emily mi kullandım.
Kulaklıkları kulaklarına tam oturuyordu neyseki.uzun süre
takınca acı veriyordu;ama bunun içindeki acıdan büyük olamayacağını bildiği
için umursamadı bile.
Odasına gitti.Sıkıcılık,aynı yerde bir günde binlerce defa
nefes almak kusturucu derecede sıkıcıydı.Öbür hayata inanmıştı
hep;yani,inanmaktan başka tutanağı olmamıştı.hep meleklerle arasında bir perde
olduğunu düşünürdü.Ne onlar bu dünyaya gelebileceklerdi,ne de siz zamanı
gelmeden: ‘beni alın!beni alın’ diyebilirdiniz.Acil giriş bileti alanlar
hariç.yani intihar edenler.Nasıl karaborsadan bilet alınca ne
hissediyorsanız,o zamanda hissedeceğiniz farklı değildir.Tabii Emily nin
düşündüğü intihar değildi.Yani tam olarak.Balkonuna doğru yürüdü.Bangır bangır
müzik dinliyordu ebeveynlerinin deyimiyle.
Eski rock şarkılarına bayılıyordu.Ona hep tanıdık şeyler iyi
gelmişti.yenilikten nefret etmezdi.’Sadece alışkanlık’ tı onun
deyimiyle.Haliyle tanıdık melodiler iyi geliyordu.her harfini solistle birlikte
söylüyor.şarkıların anlattıklarını hissediyordu dinlerken.Hep içinde aslında
normal olmayan şeyler barındırdığını düşünmüştü.Farklıydı bunu biliyordu.Eğer
bir korku filminden sonra filmde olanların başına geldiğini halüsinasyonlar
halinde aylarca hatta bazen ara ara seneler boyunca görüyorsa,diğerlerinden
farkı ya ucube olmaktı,ya da özel olmaktı.ama çizgisi hangisine kayıyor
bilmiyordu.
Balkon soğuktu.kalöriferlerle sıcacık olmuş ev,kapalı
balkonun camlarına buğu yapmıştı.Bir an müziğin etkisiyle gözlerini
kapadı.sözcükleri dinledi:’gözlerinde cehennemi görüyorum..’diyordu.Dudaklarıyla
istem dışı solistle tekrarladı.Gözlerini açtı.Ya da öyle sanıyordu.etrafındaki
her şey yanıyordu.Duvar kağıtları kararıyor,alevler yatağını halıları,her şeyi yutuyordu..ellerini cama dayamıştı.Cam ellerinden yayılan ısıyla
çatırdamaya başlıyordu.İnanamayarak çevresinde döndü.Müthiş bir korku içini
kaplamıştı şimdi.Çığlık atıyordu.Birden annesi ve babası aklına geldi.İç odalarda olan annesi ve babasına
koştu.Salonda onları gördüğünde bi milisaniyelik donup kalmadan sonra kusmaya
başladı.Ağlıyor,çığlık atıyor,kusuyordu.Nasıl yapabilmişti bunu,canından çok
sevdiği,hayatı boyunca onu çok sevmiş annesi ve babasına nasıl zarar verebilmişti?
Her şey yanıyordu.Ocaktan çıkıyor gibi mavi bir alev değildi
bu.Kıpkırmızı,herşeyi bir anda kül eden,kömür alevi gibi bir şeydi.Ne
yapmalıydı?
Bir saniye
O yanmıyordu?Neden yanmıyordu?,neden ona bir şey olmuyordu?.Neden
her şey kömürleşiyordu?.Neden kimse çığlıklarını duymuyordu?Şimdiye kadar
itfaiyenin gelmiş olması gerekmez miydi?kapıya koştu.ancak evin kapısı aşırı
derecede ısındığı için yapışmıştı ve asla açamazdı.bu yüzden camlara
koştu,mutfağın,salonun camlarına baktı,camlar erimişti ve sıvı gibi yere
akıyordu,dokunamadı,kendi odasına koştu.Doğru ya! Odasında onun başını uzatıp
bağırabileceği kadar büyük bir bölümü kırılmıştı camının,hemen
ulaşmalıydı.Yardım almalıydı.Buna daha fazla dayanamayacaktı.işte!Kırık boşluk
oradaydı.Koştu,başını tam çıkaraktı ki,arkasından gelen bir ses onu yerinden
sıçrattı.
‘Dur Emily!’
Emily inanamamazlık içinde başını çevirdi ve arkasına
baktı,nasıl olabilmişti böyle bir şey.evdeki herkes ve her şey yanmıştı.Annesi
ve babası geldi birden aklına,gözlerinden yaş bile akmıyordu,ya da akıyordu
fakat daha gözlerinden akamadan buharlaşıyordu.İçini büyük bir acı kapladı,
‘Sakinleş Emily,yoksa bizi de küle çevireceksin!Lanet olsun!Kanadım.’
Emily anlaşılmaz bir ifadeyle karşısındaki şeylere
baktı,Kanatları olan,Üstleri çıplak iki erkek miydi gördükleri?Gülmeye
başladı,acı içinde gelen histeri krizindeydi şimdi de
‘Jake onu hemen götürmeliyiz’dedi yanındakine kanatlı
erkeklerden biri.
‘onu tutabiliyorsan götürebilirsin,korkarım ikimizi de
yakacak derecede sıcak,sakinleşmesini bekleyeceğiz’
‘bekleyebileceğimizi mi sanıyorsun?tabii ya,bir insan bizi
görür,sonra evine gider,ve görmemiş gibi davranır,yoksa herkes ona deli
diyecektir,değil mi?bu numara her zaman işlemiyor jake.Onu hemen götürmeliyiz.’
Emily gülmeyi kesmişti.Ciddiler miydi?Eh heralde emily de
yanmıştı,cesedi odasında bir yerlerde olmalıydı,fakat öbür dünyadan onu almaya
bir melek gelmemişti ve yeni geliyordu.o zaman içi biraz daha rahatladı.Annesi
ve babasını bir melek götürmüştü öbür taraf dediklerine.
‘Beni nereye götüreceksiniz?’ dedi emily.
‘bunu söylemeye iznimiz yok.Sadece sakinleşmeli ve seni
götürmemize izin vermelisin.’
‘ben öldüm mü?’
‘hayır,ölmedin.Derin bir nefes al’
Emily onun dediğini yaptı,aklı alevlerden çok,nasıl ölmemiş
olabileceğindeydi şimdi.Onu korkutmamak için yalan söylüyor
olabilirlerdi.Melekler yalan söyler miydi?
Emily gözlerini açtığında etrafındaki alevlerin
mavileşmiş,yavaş yavaş sönmekte olduğunu gördü,Elleri de artık kırmızı alevler
saçmıyordu.
Ellerini uzattı.
’götürün beni.’
İki melek ona doğru yürümediler,biri bir yanına,diğeri öbür
yanına doğru geliyordu,aynı anda kollarını kaldırdılar ve Emily nin etrafını
ışığımsı,görünmeyen bir şeyle sardılar,bu şey,onu sıkmıyordu.özgürce hareket
edebiliyordu,bu şey onu sadece götürüyordu.Nereye? sorusu dank etti beyninde.Umursamadı,Umuyordu
ki bugünkü felaketi unutabileceği bir yerdi.Şimdi gökyüzündeydiler,duvarlardan
camlardan geçmişlerdi,gökyüzüne doğru yükselmişlerdi.Çok güzel,diye düşündü
bulutlara bakarken.sonra kanat çırpan kanatlı erkeklere baktı.İkisi de felaket
yakışıklı,diye düşündü.Geniş omuzlu,kollarındaki kaslar göz alan,pürüzsüz tenli
erkeklerdi.çıplak ayaklılardı ki bu da seksapelite katıyordu.saçları
simsiyah,gözleri ise akuamarin rengiydi.Gri,turkuaz,beyaz ve yeşil in birbirine
karışmış en güzel hali.Kanatlarına hayran hayran baktı.O bunları
düşünürken,meleklerden biri döndü ve ‘uyu’ dedi.’Uzun bir yol olacak’.
‘Ben ölmediysem nereye götürüyorsunuz beni?Kimsiniz?Nesiniz
siz?’
‘Her şey sahip olduğun güç yüzünden oldu,seni küçükken
almalıydılar,şimdi onların suçunun cezasını annen ve babanın ölümüyle sen
çekiyorsun.’
‘hiçbir şey anlamıyorum’
‘senin bir gücün var Emily,şimdiye kadar böyle bir şey
görülmemişti.Yani psişiğini kontrol bile etmeyi bilmeyen bir insan evladına ana
elementlerden birinin kontrolü verilmemişti.Tarih boyunca bir kehanetten
bahseder,dört elementi kontrol edebilen dört psişik,Dünyanın sonunu getirenden
hepimizi koruyacak,der eski yazıtlar.diğer üç element ortaya çıktı,ve
dördüncüyü bekliyorduk,ateşi,sen ona sahipsin.Ve öbür dünya diye tabir
ettiğiniz Tanrı katı ile dünya arasındaki dünya,yine sizin tabirinizle Unutulmuş
Diyar,yok olmak üzere.Şimdi eğitim alıp seçilmişlere katılman gerekiyor.’
‘onu korkuttun jake,nasıl bakıyor baksana’
‘Emily,oraya gittiğimizde bunun okadar kötü olmadığını
göreceksin,şimdi sadece uyu’
Emily bütün bunları dinledikten sonra şok içinde bulutlara
öylece baktı.Sonra kafasındaki her şey birden silindi ve sadece uyku
kaldı,uyumalıydı.Başını çevirdi,Tahmin ettiği gibi arkadaşının jake diye hitap
ettiği melek ona bakıyordu.bunu o yapmış olmalıydı,onu uyutuyordu.’Beni
bekleyen sürprizlere hazırlanmam gerek’diye düşündü ve gözlerini kapadı...
Anasayfa 
Latest images 
Arama 
Kayıt Ol 
Giriş yap 
bende sabırsızlıkla bekliyorum ikinci bölümü *-*
